Nieoczekiwany gość
Bałam się ciemności. Zawsze się jej
bałam, a najbardziej to od momentu, w którym dowiedziałam się, że moja matka
uciekła z Azkabanu. Prawie dwa lata temu. Nim zapadał zmrok sprawdzałam, czy na
głównym korytarzu mojego domu świeci się choć minimalne światło.
Mieszkałam sama od roku, odkąd to
Lucjusz Mafoy trafił do Azkabanu. Dlaczego to takie istotne? Ano dlatego, że
wcześniej mieszkałam u nich, co powiem szczerze, nie było najlepszą rzeczą w
moim życiu. Ciotka Narcyza przygarnęła mnie do siebie ze strachu przed swoją
nieco zwariowaną i ekscentryczną siostrą Bellatrix, która była moją matką.
Niech was to nie zdziwi, ale ona też czuła coś do mnie. Przecież w końcu z niej
wyszłam, tak? To ona dała mi życie i w pewnym sensie matka czuła się za mnie
odpowiedzialna. Nie interesowało mnie to, jak spostrzegała uczucia w tym swoim
małym dziwacznym świecie; byłam jej wdzięczna za to, że nie pozwoliła mi
zginąć, że nie zostawiła mnie z tym wszystkim samej.
Nie powiem, że u Malfoyów było źle,
ale kolorowo tym bardziej nie było. Ograniczaliśmy się tylko do mówienie takich
słów jak dzień dobry na początek
dnia, oraz dobranoc, gdy się owy
zakończył.
Draco, mój kuzyn był cholernym
sukinsynem, który przysłaniał się swoim majątkiem i wujem Lucjuszem. Nie było
rzeczy, którą zrobiłby sam. We wszystkim wyręczali go jego rodzice. Strasznie
mnie irytował, a znienawidziłam go wtedy, gdy bezczelnie zaczął się do mnie
dobierać. Tak, mój własny brat przyszedł pewnego razu pijany jak mało kto, i
chciał się ze mną kochać, z siostrą.
Oczywiście do niczego nie doszło,
ale to przelało czarę goryczy. Skończyłam siedemnaście lat i postanowiłam sama
o siebie zadbać. Pewnego razu oznajmiłam ciotce, że się wyprowadzam.
- Wyprowadzasz się? – prychnęła,
patrząc na mnie z góry swoimi zimnymi, stalowoszarymi oczyma. – Możesz powtórzyć,
bo chyba cię nie dosłyszałam.
Wzięłam głęboki wdech.
- Mam siedemnaście lat, co oznacza,
że jestem pełnoletnia. Umiem sobie poradzić, a przecież wiadomo, że nie będę
całe życie mieszkać pod waszym dachem. – oznajmiłam tonem, który miał zakończyć
tę dyskusję. Z natury byłam osobą, która musiała postawić na swoim, więc z góry
byłam pewna, że i tak się stąd wyprowadzę. Malfoyowie nie mieli nic do powiedzenia.
- A więc to jest twoja wdzięczność,
tak? – zagaiła Narcyza, wstając i podchodząc do mnie. – Przez tyle lat
opiekowałam się tobą, jak własną córką, a ty teraz oznajmiasz, że się
wyprowadzasz? Zdajesz sobie sprawę, na jakie niebezpieczeństwo się narażasz?
Zwłaszcza teraz! Kiedy Dumbledore nie żyje, a przejęcie Ministerstwa Magii
przez Czarnego Pana to tylko kwestia czasu.
- Co ja mam niby z tym wspólnego? –
spytałam, marszcząc czoło – O ile mi wiadomo, matka jest jego ulubienicą. –
przewróciłam oczami, nie będąc z tego zbytnio zadowolona – Jakoś wątpię w to,
że Czarny Pan miałby jakieś zarzuty wobec mnie. Jestem bezstronna, a do tego czysto
krwista, więc mogę czuć się bezpieczna.
Nie dokończyłyśmy tej dyskusji.
Jeszcze tego samego dnia wyprowadziłam się do domu moich dziadków w Yorkshire.
Był to mały dworek otoczony pastwiskami i niewielkim gajem. Uwielbiałam to
miejsce, bo mogłam się tu skryć, całkowicie odizolowana od świata i jego
wszelakich problemów; zarówno tych magicznych jak i nie magicznych.
Naprawdę byłam zupełnie sama;
żadnych skrzatów domowych, żadnych zwierząt. Kompletna pustka.
Zajmowałam największą sypialnię ze
wszystkich trzech na górze. Miałam widok na gai, a nocą przez okno mogłam
podziwiać niebo pełne gwiazd, oczywiście przy zapalonej świecy. Pokój ten nie
był jakoś nadzwyczajnie urządzony. Wyblakłe jasne tapety w kwiatowe wzory,
lustro i szafa w jednym kącie, nie licząc łóżka.
Miałam kłaść się już spać, gdy ktoś
nagle zaczął bezceremonialnie dobijać się do drzwi. Sięgnęłam po swoją różdżkę
i szybko zbiegłam po schodach na dół. Podeszłam powoli do drzwi i przyłożyłam
do nich ucho, tak aby przynajmniej zorientować się z kim mam do czynienia.
Automatycznie się od nich odsunęłam,
gdy ktoś ponownie zaczął się do nich dobijać.
Powoli nacisnęłam na klamkę i nim zdążyłam
zorientować się, z kim mam do czynienia, poczułam, że zagłębiam się w nicość.
Upadłam.
__________________________________________
Uwielbiam mroczne klimaty, zarówno Bellatrix, Malfoyów, Snape'a, i całą popapraną resztę, dlatego postanowiłam wcielić to opowiadanie w życie.
